Για «ασόβαρους και επικίνδυνους χειρισμούς σε μία εταιρεία δημοσίου συμφέροντος» κάνει λόγο ο Ασημάκης Φωτόπουλος
«Ασόβαρους και επικίνδυνους χειρισμούς σε μία εταιρεία δημοσίου συμφέροντος» καταγγέλλει μιλώντας στην «Π»ο Ασημάκης Φωτόπουλος. Η εταιρεία είναι οι «Ελληνικές Αλυκές» για τις οποίες ο κ.Φωτόπουλος εκφράζει το φόβο πως «θα δοθούν προίκα σε ιδιωτικά συμφέροντα» καθώς «απαξιώνονται συνειδητά». Ο κ.Φωτόπουλος, πολιτευτής Αιτωλοακαρνανίας της Ν.Δ., μιλάει με την ιδιότητα του πρώην μέλους του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας, θέση από την οποία παραιτήθηκε προσφάτως καθώς δεν έλαβε απαντήσεις που έθεσε για τρέχοντα διαχειριστικά θέματα της εταιρείας καθώς και για τη διενέργεια, άμεσου διαχειριστικού ελέγχου που ζήτησε. Υποστηρίζει πως «η εταιρεία παρουσιάζει σοβαρά διαχειριστικά κενά. Λάθη, παραλήψεις και ανορθόδοξες πρακτικές διοίκησης, διογκώνουν ακόμα περισσότερο τα προβλήματα και οδηγούν μαθηματικά σε απαξίωση». Στέκεται ιδιαίτερα στην απόφαση της εταιρείας να «προχωρήσει τις τελευταίες χερσαίες μεταφορές άλατος, από το Μεσολόγγι στην Βόρεια Ελλάδα, παρά την καταψήφιση της σχετικής εισήγησής του, στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας. Απόφαση που σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελλών του Συμβουλίου, ζημιώνει τις Ελληνικές Αλυκές». Σημειώνει παράλληλα πως «η εταιρεία εδώ και μήνες, δεν έχει διοίκηση. Το επταμελές συμβούλιο δεν μπορεί να συνεδριάσει, καθώς δεν έχει απαρτία».
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη.
Κε Φωτόπουλε, τι ακριβώς συμβαίνει στις Ελληνικές Αλυκές και ποιος είναι ο λόγος που σας ανάγκασε σε παραίτηση από το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας τον προηγούμενο μήνα?
Κε Ροϊδη, Θα ξεκινήσω θετικά. Είναι σημαντικό το ενδιαφέρον σας, αλλά και το ενδιαφέρον που έχει δείξει το σύνολο σχεδόν των τοπικών μέσων για την πορεία των Ελληνικών Αλυκών. Εξίσου σημαντικό για όλους μας, είναι να αντιληφθούμε την ανάγκη ουσιαστικής εξυγίανσης και εξέλιξης της εταιρείας. Η εταιρεία «Ελληνικές Αλυκές» διαχειρίζεται ένα σημαντικό κομμάτι του φυσικού πλούτου του Νομού μας. Η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων είναι η αφετηρία της τοπικής μας ανάπτυξης και ευημερίας .
Θα σας απαντήσω στο πρώτο μέρος της ερώτησής σας με μία ερώτηση. Μπορείτε να διανοηθείτε ότι μία εταιρεία που λειτουργεί και δραστηριοποιείται χωρίς κανέναν ανταγωνισμό, σε απολύτως μονοπωλιακό καθεστώς και εκμεταλλεύεται προϊόντα πρωτογενώς παραγόμενα, μπορεί να συσσωρεύει ζημιές εκατομμυρίων ευρώ; Και θα συμπληρώσω την ερώτησή μου. Εάν ήσασταν ιδιοκτήτης της εταιρείας, για πόσες ώρες, ημέρες ή μήνες, θα μπορούσατε να την αφήσετε ακέφαλη, χωρίς να «ιδρώνει το αυτί σας»; Μετά από πόσες δημόσιες καταγγελίες για κακοδιαχείριση θα λαμβάνατε μέτρα; Ή έστω θα ερευνούσατε τα καταγγελλόμενα; Εάν η εταιρεία σας, αδυνατούσε να παράγει, με καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον της, πόσο χρόνο θα χρειαζόσασταν για να προσλάβετε εποχικό προσωπικό;
Αυτό που συμβαίνει στις «Ελληνικές Αλυκές» είναι ότι ο ιδιοκτήτης τους, δηλαδή το Ελληνικό κράτος αδιαφορεί για το παρόν και το μέλλον τους. Η αδιαφορία αυτή είναι ο κύριος λόγος που οδήγησε προ μηνός, την πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου σε παραίτηση.
Η περίοδος συγκομιδής ξεκινάει τον μήνα Μάιο και ολοκληρώνεται τον Σεπτέμβριο. Φέτος λόγω της αργοπορίας του Υπουργείου, η συγκομιδή ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο με τις βροχές και λογικά θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο με τα χιόνια… Ειλικρινά, αρνούμαι να δεχτώ ότι το αρμόδιο Υπουργείο, χρειάστηκε εννέα μήνες για να εγκρίνει την πρόσληψη εποχικού προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ. Με συνεχείς οχλήσεις από την διοίκηση της εταιρείας. Με συνεχείς και πιεστικές επισημάνσεις ότι, η αργοπορία σημαίνει τεράστια απώλεια παραγωγής που θα οδηγήσει σε ανεπανόρθωτη ζημιά για τα αποτελέσματα χρήσης.
Παράλληλα, από τον Ιούνιο, δύο μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, εγώ και ο κ. Ζωντανός, ζητήσαμε εγγράφως από τον πρόεδρο και Διευθύνων Σύμβουλο της εταιρείας κ. Καλόπουλο, απαντήσεις για τρέχοντα διαχειριστικά θέματα της εταιρείας καθώς και διενέργεια, άμεσου διαχειριστικού ελέγχου. Οι ερωτήσεις μας αυτές διαβιβάστηκαν και στο αρμόδιο Υπουργείο. Απάντηση; Καμία.
Η εταιρεία παρουσιάζει σοβαρά διαχειριστικά κενά. Λάθη, παραλήψεις και ανορθόδοξες πρακτικές διοίκησης, διογκώνουν ακόμα περισσότερο τα προβλήματα και οδηγούν μαθηματικά σε απαξίωση.
Ένα τρελό αλισβερίσι ακάλυπτων επιταγών πελατείας με τις τράπεζες, αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου που ο ΔΣ κ. Καλόπουλος εφαρμόζει ή δεν εφαρμόζει κατά βούληση, αλληλοκατηγορίες και ένα αμαρτωλό παρελθόν υπεξαιρέσεων, με προίκα δικαστικές διαμάχες, συνθέτουν το παζλ μίας κρατικής επιχείρησης υπό «διωγμό»
Τι εννοείτε υπό «διωγμό»;
Αυτό που φανερώνουν οι Κυβερνητικές πολιτικές των τελευταίων ετών με την πλήρη αδιαφορία τους και τις επιλογές τους. Να το πω διαφορετικά «Υπό κρατικό διωγμό».
Πολύ φοβάμαι ότι οι «Ελληνικές Αλυκές» θα δοθούν προίκα σε ιδιωτικά συμφέροντα. Απαξιώνονται συνειδητά.
Τολμηρή δήλωση. Πιστεύετε ότι η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας, θα μπορούσε να την εξυγιάνει; Βλέπετε θετικά την εξέλιξη αυτή;
Βλέπω θετικά την παραχώρηση του Μάνατζμεντ σε ιδιώτες. Σε πιθανή ιδιωτικοποίηση είμαι κάθετα αντίθετος. Οι Ελληνικές Αλυκές δεν είναι ΟΣΑ ή Ολυμπιακή. Εκμεταλλεύονται μέρος του εθνικού μας φυσικού πλούτου και τα αποτελέσματα της εκμετάλλευσης αυτής δεν θα πρέπει να αποτελούν προϊόν ιδιωτικού κέρδους. Ιδιαίτερα σε καθεστώς απόλυτου μονοπωλίου.
Προηγουμένως, αναφέρατε ένα αλισβερίσι επιταγών πελατείας με τις τράπεζες. Τι ακριβώς εννοείτε.
Κε Ροϊδη, δεν έχω μάθει να κρύβομαι. Εργάστηκα πολλά χρόνια σε διευθυντικές θέσεις εταιρειών του ιδιωτικού τομέα. Όταν μία εταιρεία εισπράττει μία επιταγή έναντι υπολοίπου, είναι υποχρεωμένη να παρακολουθεί την έκβασή της μέχρι την οριστική της αποπληρωμή. Αυτό δεν το λέει η εμπειρία μου. Το λέει η κοινή λογική. Δεκάδες ακάλυπτες επιταγές στα χρηματοκιβώτια πάνε κι έρχονται και πολλές φορές «αγνοείται η τύχη τους». Ο Διευθύνων Σύμβουλος να δηλώνει άγνοια επιρρίπτοντας ευθύνες στον Οικονομικό διευθυντή και πάει λέγοντας. Εν τω μεταξύ, η εταιρεία πτωχεύει και χάνεται κάθε πιθανότητα διεκδίκησης. Ασόβαροι και επικίνδυνοι χειρισμοί, σε μία εταιρεία δημοσίου συμφέροντος.
Μου φαίνεται πραγματικά αδιανόητο, να επιστρέφονται ασφράγιστες επιταγές από τις τράπεζες με απόφαση του Διευθύνοντος Συμβούλου, να μένουν στο χρονοντούλαπο χωρίς καμία εγγύηση του οφειλέτη, να δηλώνεται γραπτώς από τον οφειλέτη αδυναμία αποπληρωμής εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και εντός ολίγων ημερών η εταιρεία να εκδίδει νέο τιμολόγιο πώλησης στον οφειλέτη.
Αναφέρατε επίσης ότι ο κ. Καλόπουλος εκτελεί ή αρνείται να εκτελέσει αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου κατά βούληση.
Ναι, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό γινόταν κατ’ εξακολούθηση. Καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας μας στο Διοικητικό Συμβούλιο των «Ελληνικών Αλυκών» ο κ. Καλόπουλος σεβάστηκε και υλοποίησε στο ακέραιο τις αποφάσεις μας. Εξαίρεση, αλλά με ιδιαίτερο προσωπικό ρίσκο και ότι άλλο συνεπάγεται αυτό, αποτέλεσε η απόφασή του να προχωρήσει τις τελευταίες χερσαίες μεταφορές άλατος, από το Μεσολόγγι στην Βόρεια Ελλάδα, παρά την καταψήφιση της σχετικής εισήγησής του, στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας. Απόφαση που σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελλών του Συμβουλίου, ζημιώνει τις Ελληνικές Αλυκές.
Σύμφωνα με τις υπογεγραμμένες συμβάσεις, όταν δεν υπάρχουν τα σχετικά αποθέματα κάλυψης της παραγγελίας σε μία αλυκή, το κόστος μεταφοράς αλατιού από άλλη αλυκή, επιβαρύνει τον πελάτη. Ο κ. Καλόπουλος με δική του απόφαση, μετέφερε εκατοντάδες τόνους άλατος, από την αλυκή Μεσολογγίου σε Αλυκή της Βόρειας Ελλάδας, επιβαρύνοντας την εταιρεία. Ανεξαρτήτως της ορθότητας ή μη της απόφασης, ήταν υποχρεωμένος να υπακούσει την απόφαση της πλειοψηφίας.
Πως πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να βοηθηθούν σήμερα οι Ελληνικές Αλυκές;
Λυπάμαι, αλλά η Κυβερνητική απραξία, εμένα δεν με αφήνει αδιάφορο. Η εταιρεία εδώ και μήνες, δεν έχει διοίκηση. Το επταμελές συμβούλιο δεν μπορεί να συνεδριάσει, καθώς δεν έχει απαρτία. Ας λύσουμε τα βασικά, για να προχωρήσουμε στην ουσία.
Όπως κάθε ΔΕΚΟ, έτσι και οι Ελληνικές Αλυκές κουβαλάνε τις παθογένειες ενός ελλειμματικού κρατικού μηχανισμού, ανήμπορου να διαχειριστεί ορθολογικά κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα.
Οι Ελληνικές Αλυκές μπορούν να εξυγιανθούν. Μπορούν να προσφέρουν στην Εθνική μας οικονομία και να αποτελέσουν πόλο ανάπτυξης της τοπικής μας κοινωνίας.
Αυτό που χρειάζεται είναι ορθολογική διαχείριση και απεγκλωβισμός της εταιρείας από την δημόσια διοίκηση. Οι Ελληνικές Αλυκές πρέπει ιδιοκτησιακά να παραμείνουν στο κράτος, αλλά να εκχωρηθεί το management σε ιδιώτες. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να οριστούν διοικήσεις με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να εκλείψει το πελατειακό σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου