Σχόλιο από Σταλίκι και ανακοίνωση Κατσούλη για τις αλυκές

Αντιγράψαμε την παρακάτω ανακοίνωση του κ. Κατσούλη από κάποιο blog της περιοχής αφού σε μας δεν έφτασε ποτέ. Παρακαλούμε δε τον κ. Κατσούλη, να μας συμπεριλαμβάνει από 'δω και πέρα στους παραλήπτες των ανακοινώσεων του ώστε να ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας.
Όσον αφορά στο ...ψητό:
Αποδίδονται ευθύνες για ολόκληρη τη θητεία Αναγνωστόπουλου αλλά και τα 2 τελευταία χρόνια Πρεβεζάνου χωρίς να τεκμηριώνεται πουθενά ο κατήφορος που πήραν οι αλυκές επί Αναγνωστόπουλου (όπως πάντα υποστηρίζει ο κ. Κατσούλης). Αντίθετα, τα δύο χρόνια Πρεβεζάνου παρατίθενται κάποια στοιχεία (ελέγχεται η ακρίβειά τους).
Αλήθεια κ. Κατσούλη, τα τελευταία 4 από τα 6 χρόνια που αναφέρετε, μήπως μπορείτε να μας αναφέρετε αναλυτικά ποια ήταν τα "απανωτά λάθη, που οδήγησαν την επιχείρηση σε οικονομικό αδιέξοδο" και ποιος ήταν πρόεδρος της επιχείρισης κατά το μεγαλύτερο διάστημα?
Μήπως μπορεί να απαντηθεί γιατί ο αριθμός των εποχικά εργαζόμενων παρέμεινε επί Αναγνωστόπουλου μεγάλος αν και αγοράστηκαν επι Πρεβεζάνου μηχανήματα ώστε να αυτοματοποιηθεί η παραγωγή?
Έχετε στοιχεία για τις οφειλές προς το ΙΚΑ για τα 4 τελευταία χρόνια?
Κατά τη θητεία Πρεβεζάνου λήφθηκε το δάνειο των περίπου 550.000€. Από τη συμφωνία για το αλάτι ο Δήμος πήρε τα επόμενα 4 χρόνια (σύμφωνα με δικά σας στοιχεία) 1.200.000€. Φυσικά δεν ξέρω ποια είναι τα λειτουργικά έξοδα των αλυκών, αλλά μήπως θα μπορούσαν ήδη τα μηχανήματα να έχουν εξοφληθεί κιόλας και να αρχίσει η κερδοφορία?
Ποια ήταν η παραγωγή, αν γνωρίζετε, με τον παραδοσιακό τρόπο συλλογής και ποια με τα μηχανήματα? Πόσο θα πωλούσαμε το όλο το αλάτι που θα μαζεύαμε με τον παραδοσιακό τόπο τα 4 τελευταία χρόνια και πόσο θα έπρεπε να πωλείται ώστε να βγάλει ο Δήμος από αυτό 1.200.000€ σε 4 χρόνια (και φυσικά ποιος θα το αγόραζε σε αυτή την τιμή)?
Και κάτι τελευταίο. Λέτε στην ανακοίνωσή σας ότι "Ήδη ξεκινήσαμε συζητήσεις, όχι μόνο για τη σωτηρία των σημαντικών περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης αλλά και για την αξιοποίησή τους" αλλά για τους εργαζομένους δεν λέτε τίποτε. Τι πρέπει να περιμένουν όλοι αυτοί οι συνδημότες μας?
Εννοείται πως την οποιαδήποτε απάντησή σας στα παραπάνω ερωτήματα θα τη δημοσιοποιήσουμε μόλις τη λάβουμε.
Αυτά τα ...ολίγα και ακολουθεί η ανακοίνωση:

Συμπατριώτισσες – Συμπατριώτες
Δυστυχώς μια πλουτοπαραγωγική πηγή του τόπου μας, οι Αλυκές της Τουρλίδας, οδηγήθηκαν επιχειρησιακά στο κλείσιμο. Αιτία η αμέλεια – στην καλύτερη περίπτωση – του απερχόμενου δημάρχου να εφαρμόσει τις οδηγίες του νόμου 3463/2006 και να μετατρέψει εδώ και περίπου δύο χρόνια τη δημοτική επιχείρηση σε Ανώνυμη Εταιρεία.
Τον Απρίλιο του 1982, με μια ιστορικού χαρακτήρα απόφαση του συμπατριώτη μας τότε Υπουργού Βιομηχανίας Αναστάση Πεπονή, παραχωρήθηκε κατ’ αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή στο δήμο μας η Αλυκή της Τουρλίδας, έκτασης 1750 στρεμμάτων, μαζί με τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, τα κτίρια και το μηχανολογικό εξοπλισμό. Η δημοτική επιχείρηση που συστάθηκε το 1988, έπρεπε μέχρι τις 31/12/2007 να μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία, ώστε να μπορεί να λειτουργεί ως τέτοια από το 2011 και μετά.
Το Δεκέμβριο του 2010, με μια εξ ίσου ιστορικού χαρακτήρα απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου, έγινε πράξη η διάλυση της επιχείρησης και δηλώθηκε εμπράκτως η αδυναμία μας και η μη θέληση να αξιοποιήσουμε παραγωγικά μια ακόμη πηγή του τόπου μας.
Βέβαια οι ευθύνες δεν είναι μόνο τωρινές. Τα τελευταία έξι χρόνια έγιναν απανωτά λάθη, που οδήγησαν την επιχείρηση σε οικονομικό αδιέξοδο. Η αρχή έγινε με το δάνειο των 531.440 χιλ. € και επιτόκιο 5,9% του 2005. Το ίδιο χρονικό διάστημα η επιχείρηση συσσώρευσε μεγάλη οφειλή στο ΙΚΑ της τάξης των 418.968 €, ενώ χρωστά ακόμη φόρους και τέλη αξίας 98 χιλ. €. Στις 31/8/2006 υπογράφτηκε σύμβαση με την εταιρεία «ΚΑΛΑΣ Α.Ε.» για τη διάθεση όλης της παραγωγής αλατιού μέχρι το 2011, με σταθερή τιμή 23,50 € τον τόνο.
Σύμφωνα με τους δικούς μας υπολογισμούς – διότι οικονομικά στοιχεία για την επιχείρηση, αν και τα έχουμε ζητήσει εγγράφως από την 25η Νοεμβρίου, δεν έχουμε λάβει ακόμη – αυτή την τετραετία φαίνεται πως εισπράχθηκαν μέσω αυτής της συμφωνίας 1.204.516 € από την «ΚΑΛΑΣ Α.Ε.» , αλλά χάθηκαν και 411.173 € που θα είχαν εισπραχθεί αν η δημοτική επιχείρηση πωλούσε το αλάτι στην εκάστοτε τιμή της αγοράς. Ταυτόχρονα ο αριθμός του εποχιακά απασχολούμενου προσωπικού παρέμενε ετησίως μεγάλος, στο ύψος της κατάστασης που επικρατούσε πριν γίνει ο μηχανολογικός εκσυγχρονισμός.
Φυσικά όλα αυτά αφορούν το παρελθόν. Το ζήτημα είναι τι μπορούμε να κάνουμε από την 1η Ιανουαρίου του 2011. Η απάντηση δεν είναι εύκολη γιατί υπάρχει απαγορευτικό θεσμικό κενό στον «Καλλικράτη». Δεν θα μείνουμε όμως με σταυρωμένα τα χέρια. Ήδη ξεκινήσαμε συζητήσεις, όχι μόνο για τη σωτηρία των σημαντικών περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης αλλά και για την αξιοποίησή τους. Με την ανάληψη των καθηκόντων μας, θα είμαστε σε θέση να ενημερώσουμε το Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε εκείνο να λάβει την τελική και πλέον πρόσφορη απόφαση υπεράσπισης του δημοσίου συμφέροντος.